WSL tarafından açıklanan ve Nature dergisinde yayınlanan yeni çalışmaya göre mevcut ısınma "muhtemelen son 1200 yılın doğal sıcaklık değişimlerinin ötesinde” yer alıyor.

WSL’nin araştırması, şimdiye kadar tahmin edildiğinin aksine çok kavurucu olmayan Orta Çağ'ın en sıcak döneminin önemini yeni bir perspektife oturtuyor.

Çalışmaya göre Orta Çağ’ın en sıcak dönemi, en azından incelenen İskandinavya ve Finlandiya’da "mevcut ısınmanın emsalsiz olduğunu" gösteriyor.  

Araştırmacılara göre bu keşif, sera gazı emisyonlarının sıcaklık değişimlerinde oynadığı rolün altını çiziyor.

Ağaçbilimini kullanan bilim insanları, İskandinavya ve Finlandiya'dan 188 canlı ve ölü sarıçamdan gelen 50 milyon ahşap hücresinin duvarlarını ölçtüler. Gözlemlenen tüm halkalar 1170 yıllık bir dönemi kapsıyor.

Orta Çağ ve onu takip eden yüzyılların çalkantılı geçtiği anlaşılıyor: Sözkonusu dönemler sadece soğuk bir evre olan Küçük Buzul Çağı'nı değil, aynı zamanda bunun tam tersi olan, anormal derecede sıcak olduğu varsayılan dönem ‘ortaçağ iklimsel optimumu’ da yaşadı. Bugüne kadar fizik, Orta Çağ’daki olağanüstü sıcaklık dönemleri için bir açıklama sağlamadı.

Bununla birlikte, WSL’nin optimize ettiği yeni araştırma yöntemi, bugünün İskandinavya ve Finlandiya'da Orta Çağ zirvelerinden daha sıcak olduğu sonucuna varmayı mümkün kılıyor.

Kullanılan teknik, ağaç halkalarındaki ağaç hücrelerinin duvarlarının kalınlığının ölçülmesinden ibaret. Çalışmanın ilk yazarı ve WSL'de araştırmacı olan Jesper Björklund, "Her ağaç halkasındaki her hücre, oluştuğu iklimi kaydeder. Ağaç halkası başına yüzlerce hatta binlerce hücreyi analiz ederek, olağanüstü hassasiyette iklim bilgisi elde ederiz" diyor.

Önceki analizler, kesinlikle büyük ölçüde sıcaklıklara bağlı olan ancak aynı zamanda diğer faktörlerden de sıklıkla etkilenen ağaç halkalarının genişliğine veya yoğunluğuna dayanıyordu. WSL araştırmacıları modeli rafine ederek, mevcut ısınmanın benzersizliği konusunda "kesin" olarak tanımlanan sonuçlar elde ettiler.