Nihat Babani (Ebu Buro), Rojava’nın Qamişlo şehrinden. Evli ve üç çocuk babası. Anlattığına göre bundan 70-80 yıl önce Nusaybin’den göç edip hemen yanı başlarındaki kardeş ilçe Qamişlo'ya yerleşmişler. Babani Ailesi, Nusaybin’de yaşadıkları bazı sorunlar yüzünden hemen bir adım ötelerindeki kardeş ama ayrı ülke toprağı Qamişlo'ya sığınmışlar. Yaşadıkları tüm on yıllar boyunca bir kimlikleri olmamış.

Nihat Babani, diğer adıyla Ebu Buro Rojava Devrimi başladığında büyük heyecana girmiş. En büyük heyecanı da kavuşacağı bir kimliği olacağundan gelişmiş. Devrimin başlangıcında bütün çalışmalarda bulunmaya yemin etmiş. 'Devrime nasıl yararım dokunur' diye düşündükten sonra en iyi yaptığı işe, yani dozer operatörlüğüne koyulmuş. 

SAVAŞÇILARIN GÜVENLİĞİNİ SAĞLIYOR

Cephede dozer, bazen en ön savaşçılarla bazen de onlardan önce yer alıyor. Cephede silahlarıyla ilerleyen güçler aynı zamanda güvenliklerini de sağlama alıyorlar. Bu güvenliğin en önemli ayaklarından birsi de kazanılan mevzilerin sağlamlaştırılması; gelecek çete saldırı yollarının kapatılması için yollara setler kurulması oluyor. Bunun için de iş makineleri Dozerler, kepçeler bu yanıyla oldukça önemli araçlar. Bunlar, düşmanla en ilk elden burun buruna gelen makineler. Ve onların operatörleri de en ön cephedeki hedef oluyorlar. 

'DEVRİME EN BÜYÜK KATKIM BU OLABİLİRDİ'

Ebu Buro, devrimde aldığı rolü şöyle anlatıyor: "Eskiden de dozer şoförlüğü yapıyordum. Devrimin içinde de dozer şoförlüğüne ihtiyaç vardı. Kendim istedim. Devrime en büyük katkımın bu olacağını düşündüm. Rojava’da DAİŞ çetelerine karşı yapılan hamlelerin hepsine bu dozerle katıldım. Bu araçlarla savaşan güçlere mevziler kazıp yol üzerlerine set kurma işlerini yaptım. Çoğu zaman savaşan güçlerin de önünde yer aldık. Bizim sağlamlaştırdığımız mevzilere savaşanlar geldi, sağlam bir şekilde konumlandı. Tıl Hamis’le başladım; Tıl Berak, Mebruka, Tıl Temir, Grê Spî', Şehit Rubar Qamışlo hamleleri, Hol, Şeddade ve şimdi de Minbic operasyonunda yer alıyorum."

TEK GÖZÜNÜ KAYBETTİ; MİNBİC HAMLESİNE KATILDI...

Şeddade hamlesinde mevzi kazmak, mevzi sağlamlaştırmak için yine en ön cepheye gittiğinde DAİŞ çetelerinin döşediği bir mayına rast geliyor Babani. Bu mayının patlamasıyla şimdi kullandığı dozer büyük hasar alırken kendisi de sağ gözünü kaybediyor. Kendisi hastaneye, dozeri de tamirhaneye gidiyor. 

Şimdi de, tek gözünü kaybetmiş bir halde Minbic halkının özgürlüğü için başlatılan operasyona, bağlı bulunduğu QSD’nin ön cephesinde yer almak için koşuyor.

Şehrin batı ucunda, 'kader arkadaşı' dozeriyle, savaşçıların güvenliği için mevzi kazıp yollara setler kuruyorlar. 

Ebu Buro'nun son sözü şöyle oldu: "Minbic’le aramızda bir köy kaldı. Dozerimle birlikte Minbic şehrine gireceğimize inanıyorum."