1972 yılının 8 Haziran günü üç günden bu yana Cao Dai tapınaðına sıðınan Phuc Kim bir haykırışla irkildi: Buradan çıkmamız lazım, burayı bombalayacaklar ve hepimiz öleceðiz.

Henüz 9 yaşındaki küçük kim tapınaðın çıkışına yakındı. Çevik bir hareketle kalabalıðın arasından sıyrılıp koşmaya başladı. Henüz iki üç adım atmıştı ki tapınaðın üstüne sarı ve mor dumanlar çıkaran bombaların düştüðünü gördü. Bir anda herşey alev topuna dönmüştü.

Üzerinde Vietnam köylülerinin giydiði pamuk elbiselerden vardı Kim’in. Elbisesinin sol kolu ve sol paçası tutuşmuştu. Panikler üzerindeki elbisesini çıkardı. Vücudu yanıyordu. Yola çıkıp kardeşi ile koşmaya başladı.

Yolun biraz ilerisinde çatışmaları izleyen asker kıyafeti giymiş yabancı gazeteciler vardı. Kendilerine doðru gelen çocukları görünce gazeteciler onlara doðru koşmaya başladı. Bu sırada Kim avaz avaz baðırıyordu: “Çok sıcak, çok sıcak”

Bu gazetecilerden biri de Associated Press’in fotoðrafçısı Huynh Cong Nick Ut’tu. Küçük Kim ona yaklaşınca fotoðraf makinesinin deklanşörüne bastı. Ve insanlıðın hafızasında uzun yıllar silinmeyecek bir anı ölümsüzleştirmiş oldu.

Henüz 21 yaşında genç bir gazeteci olan Ut, Kim’i arabasına alarak hastaneye götürdü. Kim’i orada bırakıp Saygon’daki AP bürosuna geçti.

Fotoðraflar banyo edildiðinde Ut, Kim’in fotoðrafını editörü Horst Faas’ın önüne koydu. O güne kadar AP’nin çıplaklıða karşı çok sert bir yayın politikası vardı. Ýkisi de bu fotoðrafın hem AP’nin kurallarını hem de savaşın gidişatını deðerlendireceðini biliyordu.

Birkaç gün sonra fotoðraf dünyanın dört bir tarafındaki gazetelerin birinci sayfasındaydı. Tüm dünya vücudu napalmden yanmış bu kızın görüntüleri karşısında şok olmuştu.

Kim’in hayatta olduðunu olay yerinde olan başka bir gazeteci Christopher Wain ortaya çıkaracaktı. Kim’in vücudundaki yanıklara ilk gördüðü zaman su döken Wain, onun yaralarının tedavisinin yapılabileceði tek hastane olan Saygon’daki Barsky birimine gönderilmesini saðladı.

Kim kendine geldiðinde hastanedeydi. Vücudunun yüzde 30’unde üçüncü derecede yanık vardı. Her sabah saat 8’de yanık derisi hemşireler tarafından temizleniyor ve ölü doku ayrılıyordu.

Kim 13 ay kaldı hastanede ve sonra köyüne döndü. Vietnam yönetimi savaştan sonra onun yabancı gazetecilerle görüşmesine izin verdi. Bu süreçte sayısız yayın organı kimle röportaj yaptı. Daha sonra Kim Küba’da okudu. Bir Vietnamlıyla evlenerek Kanada’ya sıðındı.

1999’da hayatını anlattıðı bir kitap yayınlayan Kim bugün UNESCO’nun Ýyiniyet elçisi olarak görev yapıyor.