Bugün 23 Nisan, yani Meclis’in ilanı nedeniyle, çocuklara adanan 'Çocuk Bayramı'... Resmi törenler, ışıltılı giysilerle tören alanlarına götürülen çocuklara günün anlam ve önemi anlatılacak, resmigeçitler yapılacak ve bugünün 'Çocuk Bayramı' olduğu, çocukların gelecek olduğu anlatılacak her yıl olduğu gibi Türkiye'nin tüm il ve ilçelerinde.

Amed'de ise sokakta çalışmak zorunda kalan ya da bırakılan çocuklar ise bu günü duymuş ama bu yaşlarına kadar düzenlenen törenlere hiç katılmamış ve izlememişler. 

Kimi sokakta, çöplerde kağıt toplayan, kimi sırtına attığı poşet içinde ayakkabı boyası, fırçası ve cilası ile boyacılık yapan, kimi annesinin tandırda pişirdiği ekmekleri Bağlar ve Balıkçılarbaşı'nda 1 TL'ye satan, kimi baskül ile müşteri arayan, kimi her hafta değişik semtte kurulan semt pazarlarında müşterilerin aldıkları sebze ve meyveleri üç tekerlekli araçları ile taşıyan, kimi kağıt mendil satan çocuklar...

23 Nisan onlar için bir anlam ifade etmiyor. Her yıl, bu güne atfen stadyum veya Valilik binası önünde yapılan resmigeçit törenlerini sadece duymuşlar. Bu günün Çocuk Bayramı olduğunu da televizyonlardan biliyorlar. Yine televizyondan izlemişler bu günün çocuklara adandığını ve bugün çocukların sadece bir kaç dakikalığına da olsa Başbakan, Belediye Başkanı ya da Vali koltuğuna oturduğunu... 

Onların derdi bayram ya da tören değil; o gün ne kadar çok ayakkabı boyayacaklarının, ne kadar çok mukavva-karton toplayacaklarının, ne kadar çok kağıt mendil ya da tandır ekmeği satacaklarının ve evlerine ne kadar para götüreceklerinin derdindeler.

Bugün kutlanacak bayram onlar için olsa da, onlar sokakta çalışmak zorundalar. 

Kimi yarım gün okul, yarım gün de çalışmak zorunda kalan Amedli çocuklar.

Okulu terk edip ayakkabı boyayarak ya da kağıt toplayarak ailesine bakan çocuklar da var. Ya köyden göç etmiş, ya da ailede çalışacak kimseleri yok. Evin ekonomisi bu yaşta onların sırtına yüklenmiş bir anlamda.