Rojhilatê Kurdistan’ın Merîvan kentine bağlı Bahramawa köyünden olan kolber M.S. isimli kolber, yaptıkların işin zorluğunu ve neden yapmak zorunda kaldıklarını, ANF’ye anlattı.

M.S., Hewreman’ın Tete bölgesine kolberliğe gidenlerden. Bir buçuk saat yol yürüdükten sonra Başûrê Kurdistan topraklarına varıyorlar. Başûr’dan daha çok televizyon, UPS, sigara gibi şeyler getiriyorlar. Geri dönüşte yükle beraber dört saatlik yol kat ediyorlar. En hafif yük, o da fiziği zayıf olan kolberler için 30 kilodur. Bu yük 45-50 kiloya kadar çıkabiliyor. Pusu olmadığı zamanlarda yük 50 kilo civarındadır. Pusu olduğu zamanlarda da 25-35 kilo arasında deşiyor. Pusu zamanlarda beklemeleri 10 saati buluyor.

PUSUDA ÖLÜM YA DA İŞKENCE

Kolberlik çoğunlukla Rojhilat’ın güneyinde yapılıyor. İlam, Kirmanşan, Urmiye, Loristan tarafları; yine Sine, Hewreman, Serdeşt gibi yerlerde kolberlik çok yapılıyor. Merîvanlı M.S. pastarların tuzaklarına düştükleri zaman yüz yüze kaldıkları insanlık dışı uygulamaları şöyle anlattı: “Pusuya düştüğümüz ilk dakikalarda ele geçen oluyorsa o kolberleri orada ağır işkencelerden geçiriyorlar, hakaretler ediyorlar, insanlık dışı ne kadar muamele varsa uyguluyorlar. Sonra da yükünü kolberin sırtına verip karakola götürmesini istiyorlar. Tabi o işkencelerden geçtikten sonra karakola götürmek daha da zor. Yani o yüke de el koyuyorlar. Pusu esnasında eğer yükünü bırakıp kaçarsan yükün onların eline geçiyor. Bazen karakola kadar götüremediklerinde yakıyorlar. Bazen de henüz sınırdayken mermi atıyorlar, kolberler mecburen Başûr’a geri dönüyor.”

4-5 PUSUYU ATLATMALIYIZ

İran askerlerinin bazen iki-üç kilometre Başûr topraklarında da pusu kurduğunu söyleyen kolber M.S., “Bu pusuyu geçince bu sefer Rojhilat topraklarında karşı karşıya kalıyoruz. Üstelik sınır koruma muhafızları ayrı, Spailer ayrı pusu atıyor. Ateş ederken rastgele bir şekilde etraflarına mermi dağıtıyorlar. Bazen aileler gelip orada piknik yapıyor. Yani orada bizim dışımızda birçok kişi olabiliyor. Bu durum, onlar için fark etmiyor. Yine de rastgele etrafa ateş ediyorlar. Yerimize ulaşana kadar en az 4-5 pusu atlatıyoruz.”

DEVLET DUVAR ÖRÜNCE

Kolber M.S. kolberliğin zorluklarına anlatmaya devam etti: “Eskiden yürüme mesafesi azdı. Bazı yerler 10 dakikaydı, bazı yerler 20 dakika. Devlet oralara duvar ördü. Şimdi kolay yerlerden geçmek mümkün değil, bu nedenle zor yerlerden geçmek zorundayız. Tete tarafları (Hewreman’da bir bölge) dağlık ve zikzaklıdır. Kayalık ve yüksek bir yerdir. Çoğu zaman pusudan kaçan kolberler oralardan düşüyor, elleri ayakları kırılabiliyor. Daha da kötüsü bazen de düşüp yaşamlarını yitirebiliyorlar.

GEÇİNMEK İÇİN YAPMAK ZORUNDALAR

Kolber M.S., bu kadar zor bir iş olmasına rağmen neden bu işi yaptıklarını ise şöyle izah ediyor: “Geçimimizi sağlamak için kolberlik yapmak zorundayız. Çoluk çocuğumuz var. Bazen günlük yiyecek ekmeğimiz bile olmuyor. Bu kadar krizli bir ortam yaratılıyor ama kolberlik yapmamıza da izin vermiyorlar. Zaten kolberlik yapanların hepsi de fakir kesimdir. İşsizlik diz boyu. Devletin işsizlere dönük hiçbir projesi yok. Fakir, kolberlik yapmak zorundadır. Yapınca da devlet öldürüyor.”