Babası polis ve jandarmaların açtığı ateş sonucu yaşamını yitirdiğinde daha 12 yaşındaydı. Kapıyı açtığında babasının kollarına düştüğü o anın travmasını yıllarca yaşadı.

Kuzey Kürdistan'da Kürt halkına karşı yıllarca uygulanan devlet politikası, polis ve asker terörü, yaşlı çocuk demeden gelişen her türlü saldırı, gençlerin gerillaya katılımına neden oluyor.

Bunlardan biri olan Hejar Gever, daha 12 yaşındayken polis ve jandarmaların açığı ateş sonucu babasının yediği kurşunla nasıl kollarına düştüğünü anlattı. Çocuk yaşta düşman gerçekliğiyle en acımasız bir şekilde tanıştığını söyleyen Gever, “Düşman babamı ve çocukluğumu aldı. Daha küçüktüm ama anlayabiliyordum her şeyi. Babamı kaybettikten sonra yıllarca kendime gelemedim. Babamın düşman tarafından öldürülmesi beni dağlara getirdi" dedi.

ANNE YETİŞ BABAMI VURDULAR!

Hejar Gever, 1996 yılında Colemerg'in Gever ilçesinde dünyaya gelmiş. Babası askerler tarafından öldürüldüğünde ortaokul birinci sınıf öğrencisiymiş. Gever, ailenin ekonomik sorunlardan kaynaklı zorluklar yaşadığını ve bunun için de babasının Şemzinan’da çalışıp ev almak için para biriktirdiğini, yılda bir kaç defa eve gelebildiğini belirtti.

O güne geri dönen Gever olayı şöyle anlattı:

"2008 Newrozuydu halk kutlama yapmak için toplanmıştı. Polis ve jandarmalar evimizin önünde halkın üzerine ateş açtı ve olaylar çıktı. Babam da tam o sırada aradı ve eve geleceğini söyledi. Biz de ona gelmemesi gerektiğini, olayların çıktığını söyledik ama belki de bir daha fırsat bulamayacağını ve bizi görmek istediğini söyledi. Aradan bir saat geçtikten sonra babam telefon ederek kapıyı açmamı söyledi. Açmak için kapıya koştum, babam karşımdaydı, tam o anda askerler ateş açtı ve babam kollarımın arasına düştü. O an ne yapacağımı bilemedim. Sadece anne yetiş babamı vurdular dedim.”

BABAMI VURANLARIN ‘KAHRAMAN' OLARAK ANLATILDIĞI O OKULA GİTMEDİM

Babasının kolları arasından nasıl süzüldüğünü anlatan Gever, annesine seslendiği sırada polis ve jandarmaların eve girdiğini ve babasının hastaneye götürülmesine izin vermediğini, fakat komşuların müdahalesi üzerine babasını hastaneye götürmek için arabaya bindirdiklerini söyledi. Ancak yolda babasını kaybettiklerini söyleyen Gever, “Aylarca tek başıma bir odada kaldım. Dışarı çıkmak istemiyordum. Pencereden dışarı bakınca babalarına sarılan çocukları görüyordum. Tüm bunlar beni etkiliyordu. Okula gitmek istemiyordum çünkü orada bana babamı vuranların tarihleri ve kahramanlıkları anlatılıyordu" dedi.

Gever, polislerin her gün evlerine gelerek açtıkları davadan vazgeçmeleri için para teklif ettiklerini ve “eğer parayı kabul etmezseniz annenizi gözaltına alırız” şeklinde tehditlerde bulunduklarını belirtti. Gever, yıllarca bu baskıların devam ettiğini ve artık bu baskılara dayanamayarak dağın yolunu tuttuğunu söyledi. Gever gerillaya katılım nedenini şöyle anlattı:

"Olayın üzerinden dört-beş yıl geçtikten sonra kendimi toparladım. Bu sistemde değil, yaşanılanların intikamını alabileceğim yerde olmam gerektiğini anladım ve katılımımı gerçekleştirdim. Buraya gelmemin nedeni sadece başımdan geçen olay değil elbet. Böyle çok şeyler yaşanıyor. Ben bütün Kürt halkına yaşatılan acıların hesabını sormak için, yaşadıklarımı başkaları yaşamasın diye katıldım."