Bir toprağı aralıyordu, yürekli dağların savaşçılarını bu ellere yazdırmayı bize emreden Xelîl Dağ. Toprağın bağrındaki kadına dokunuyordu. Rozetini elliyor ve üzerindeki toprağı silerken uçurumların aşkını yaratan yüzle karşılaşıyordu. Toprağın bağrında ağaçların kökleriyle yeniden filizlenmeye başlayan o yüzle karşılaşıyordu. O bir tesadüf müydü yoksa dağların Xelîl’ine yolunun hakikatini tekrar hatırlatan bir tılsım mıydı bilinmez ama her şey sus pus olduğu bir vakit doğuyordu. Bu onlarca işgalciye öncülük eden teslimiyetçi ve ihanetçi çizgiyi utandıran, gerillaya karşı silah kaldıran KDP güçlerine direniş gerçekliğini öğreten Bêrîtan’ın, savaşın Gülnaz’ı, bize uçurumları sevdiren kadının yüzüydü.

Bir uçurum kıyısı şimdi onurun son noktası. Onursuzluk dalgası kıyıya vurdukça tırmanmayı, en zirveye çıkıp onurunu koruma eylemini senle öğrendiğimiz gerçekliğine minnetle. “Savaş gülüm, sıkı savaş, savaştıkça varız biz” demeyi öğreten gerçekliğine minnetle. Kadının savaştıkça var olacağını, kendi hakikatini yaratacağını, kavgayla özgürleşen kadının daha da sevileceğini öğreten gerçekliğine minnetle. Düşleri uğruna savaşan kadının korkusuz olması gerektiğini öğreten gerçekliğine minnetle. Bêrîtan’ın verdiği cesaretle şu anda işgalcilere meydan okuyan tüm gerillanın duasıdır bu. Cihana savaşıyla gerçekliğini kabul ettiren STAR- Özgür Kadın Birliklerinin Komutanı Bêrîtan’a, Gülnaz Karataş’a minnetle başlıyor bu yazı. Onun bıraktığı mirasla şu anda bir ceng meydanı doğuyor dağların bağrında, en güzel cennetlerinin birinde. Doğanın yedi rengine can veren Heftanin’de. Heftanin, onun izinden yürüyor işgalcilerin üzerine.

Heftanin’i işgal saldırısı, 23 Ağustos 2019’da başladı ve 16 Haziran 2020’de bir gece vakti bir ceng meydanına dönüştü. Her tepeden, ‘Ev der Heftanin e’ bağırışları yükseldi. Zılgıtlar her tepeyi inletti ve Gülnaz’ın savaşçıları, alınlarına kırmızı kefiyelerini bağlayıp, saçlarını ördüler, çektiler kılıçlarını, baktılar son kez silahlarının namlularına, toprağa dokunup sertleştirdiler, sıktılar yumruklarını, ağaçların dirençliğine dokunup canlandılar. “Türk ordusunun lanetlenen, pas tutmuş, kirlenmiş erkeklerini karşılamaya hazırız” dedi HPG ve YJA STAR’ın en dinç ruhlu savaşçıları. 1992-93 Güney savaşında Bêrîtan’ı en zirveye çıkartıp, ona uçurumları sevdiren; yüzlerce işgalci ve onun öncülüğünü yapan ihanetçi Kürt çizgisinin utanmaz yüzlü kontraları nasıl eli boş döndüyse Xakurkê’deki o yamaçlardan, 2020’de Heftanin’de işgalcilerin gittikçe zavallı hale gelen ordusuna öncülük eden ihanetçiliğin kahpe yüzü gittiği her tepede eli boş döndü. Çünkü uğradıkları her tepede, uğradıkları her ağacın altında, uğramaya çalıştıkları her alanda karşılarına ölümsüz taktiğin usta komutanı Bêrîtan’ın savaşçılarıyla karşılaştılar. Xantûr’da gencecik bir beden, yüzyıllık bir direniş ruhuyla Rüstem Cudi’yle karşılaştılar. Ardından Rüstem’in ardılları ile birer birer karşılaştılar.

Bêrîtan’ın ruhunun sadece Xakurkê’de uçurumda asılı kalmadığını, her yere yayıldığını, her defasında tekrar yenilendiğini herkes gördü, duydu. Bêrîtan’ın ruhu işgalcilik zehrini bitirmeye yeminli bir panzehir gibi her yere yayıldı. Şeşdara alanında uçurumların bağrından, derininden gelen yüzlerce sessiz kadın çığlığının kurtarıcıları bir destan yarattılar her ağacın altında. Teker teker kendi sloganlarını haykıran onlarca kadın yeniden özgürlüğe and içti ve kuşandı. En önde Zelal, en önce Esmer, en korkusuz Nucan, en masum Amara, en yiğit Zeryan, en güzel Ararat, en savaşçı Berivan, en korkusuzu Doğa, en keskini Warşin, özgürlüğe en yeminlisi Zeynep ve Evin, en meleği Viyan, en eylemcisi Mizgin ve daha nicesi… Ölümün onurlu duruşunu önce özgürlük savaşçılarına, ardından cihana yayan, Kürt Halk Önderi Öcalan’ın yeniden can verip büyüttüğü ve Cenga Heftanin’de yeniden evrenin her yerine dağılan Bêrîtan’ın gerçekliğine ve bu gerçekliğin yarattığı direnişçi ruha minnetle…