Courrier International adlı gazetede derlenen değerlendirmelere göre, Afrika’daki tartışmaların başında ‘zengin ülkelerin aşıya erişimdeki egoizmi’ geliyor.

Konuya ilişkin Kongo’daki Dépêches de Brazzaville’de yayınlanan bir haber “Eşitsizlik virüsüyle mücadele” başlığıyla yayınlanıyor. Bu başlık aynı zamanda Batı Afrika’da 26 Ocak’ta toplanan devlet başkanları zirvesinin de temel gündemi.

BİLANÇO AĞIRLAŞABİLİR

Yoksul ülkelerin salgının maliyetini en ağır biçimde ödediklerini vurgulayan Batı Afrika ülkeleri, eşit dengenin oluşturulmaması için harekete geçilmemesi halinde ‘bilançonun ağır olacağı’ uyarısında bulundular.

FAZLADAN SİPARİŞ EDİLENLERİ SERBEST BIRAKSINLAR!

Davos Ekonomi Zirvesi’ne katılan Güne Afrika Cumhurbaşkanı Cyril Ramaphosa ise, tepkisini sert biçimde dile getirenlerden. Ramaphosa, zirvede “Bugün dünyanın zengin ülkeleri bu aşıları ellerinde bulunduruyorlar ve biz onlara diyoruz ki: ‘Fazladan sipariş verdiğiniz aşıları serbest bırakın bari’”.

İHTİYAÇLARININ KAT KAT FAZLASINI BLOKE EDİYORLAR

Güney Afrika lideri, kimi ülkelerin nüfusunun toplamından 4 kat daha fazla aşı siparişi verdiklerine dikkat çekiyor.

Le Soleil gazetesine göre, birçok zengin ülkenin ihtiyacının çok üstünde aşı sipariş ettiği ve aşılamalarda ilerlediği bir dönemde Afrika’da henüz aşının hiç temin edilemediği ülkelerin olması.

İHTİYACIN BEŞTE BİRİ DAHİ KARŞILANMADI

Zengin-yoksul ülkeler arası aşı eşitsizliği rakamlara da net bir biçimde yansıyor. 450 milyonluk Avrupa Birliği (AB) ülkelerinin milyarın üzerinde sipariş verdiği bir ortamda 1,3 milyar nüfuslu Afrika ülkelerinin satın aldığı aşı dozlarının sayısı 270 milyon civarında kaldı. Çoğunluğu Rusya ve Çin’den gelen bu aşılara ek olarak Dünya Sağlık Örgütü (DSÖ) inisiyatifiyle 600 milyon doz daha vaatte bulunuldu. Ancak Afrika’nın kıta nüfusunun yüzde 60’ının bağışıklık kazanabilmesi için en az 1,5 milyar doz gerekiyor.

Afrika medyasında dikkat çekilen bir diğer nokta ise, salgının ekonomik etkilerinin aşılmasında yaşanacak ciddi sorunlar ile bu alandaki eşitsizlikler. Dünyanın en zengin bin kişinin kriz öncesindeki ekonomik güçlerine sadece 9 aylık bir sürede yeniden ulaştıkları ve hatta aştıkları bir dönemde yoksul ülkelerin ekonomilerini düzeltmesi 10 yılı aşkın bir süre alacak.