DAİŞ saldırıları sonucu yerini yurdunu terk eden binlerce Kobanêli zor koşullarda yaşam mücadelesi verirken, Kobanê’nin Elîşar Köyü’nden Suruç’a gelen 70 yaşındaki Rindê İbo, yalnız başına bir çadırda yaşıyor. Hastalıktan dolayı bir ayağı kesilen ve bir oğlu YPG saflarında, bir oğlu yaralı Lübnan’da, bir oğlu da Almanya’da yaşayan Rindê İbo, “Bir an önce toprağımıza, Kobanê’ye dönmek istiyorum” diyor.

Ortadoğu’da insanlığın başına bela olan katliamcı DAİŞ çeteleri, Kobanê’ye yönelik işgal saldırıları devam ederken, yerini yurdunu terk eden binlerce kişi, Suruç’ta çadır kamplarında yaşam mücadelesi veriyor. Her çadırda farklı bir ailenin yaşam öyküsü ve trajedisi ortaya çıkıyor. Bunlardan biri de Arîn Mîrkan Çadır Kent’te yalnız başına yaşayan 70 yaşındaki Rindê İbo’nun hikâyesi. Kulakları iyi duymayan Rindê İbo’nun tüm ihtiyaçlarını çadırlardaki komşuları karşılıyor. 6 ay önce şeker hastalığı nedeniyle ayağı kesilen Rindê İbo, savaş nedeniyle iki çocuğu farklı ülkelere gitmek zorunda kalıyor. En küçük oğlunun ise YPG saflarına katıldığını söylüyor.

EN KÜÇÜK OĞLU YPG SAFLARINDA

Hastalığı nedeniyle çadırlarda dağıtılan yemeği yiyemediğini belirten Rindê nine, Kobanê’den geldiğinden dolayı pişmanlık duyduğunu ifade ediyor ve başından geçenleri şöyle anlatıyor: “6 ay önce şeker hastalığı nedeniyle ayağımı kestiler. Daha ayağım bağlıyken bu kez komşuların yardımıyla sınırın karşı tarafına geçtim. 2 çocuğum yabancı ülkelere gitmişti. Yaralı olan Lübnan’a diğeri de Almanya’ya gitmiş. En küçük çocuğum Selim de YPG’ye katılınca yalnız başıma kaldım. DAİŞ, köyümüze kadar gelmişti. O sırada eli silah tutan ve toprağını savunmak isteyenler gittiler.”

RİNDÊ NİNENİN SON SÖZÜ

Çadırda tek başına yaşama tutunan Rindê nine, “Şeker hastası olduğumdan dolayı üç gündür yemek yiyemiyorum. Çadırlarda bize verilen yemeği yiyince yaralarım sızlıyor” diyor. Rindê ninenin son sözü şu oluyor: “Bir an önce toprağımıza, Kobanê’ye dönüp orada ölmek istiyorum.”