Cenga Heftanin’de işgalcilere karşı savaşırken şehit düşen HPG’nin Güney Kürdistanlı gerillalarından Agit Çiya, “Heftanin’in asıl sahibi biziz. Kürdistan halkına aittir bu dağlar” diyordu.

Herkesin en çok odaklandığı şeydir; gözler ve bakışlar. Fotoğrafını ilk gördüğümde ve yüreğimin kulağı sözlerini işittiğinde, “Bu, Güney halkının gerçek yüzüdür, iç yüzüdür, saklı yüzüdür” deyiverdim, çünkü gerilla Agit Çiya, Cenga Heftanin’in Güney yüzü oldu. Bu direnişin nasıl bir rol oynayacağını, Güney halkının ve topraklarının da hedef olacağını işte o sözleriyle ifade etmişti.

Ahmet Xelat, Zaxo’da acıyla kavrulup yol kaydetmiş, özgürlüğe hasret bir annenin çığlığıyla dünyaya geldi. Çok genç yaşta önümüze serilen yolun, doğru yol olmadığını öğrenmiş, duymuş, hissetmiş, fark etmiş, görmüştü. Özgürlük yürüyüşüne yüzünü vermeye aday olmaya gitmişti. İlk adımladığı toprak ve sonsuz adımlayacağı toprak da Heftanin olmuştu. Zaxo’da doğan, Zaxo’da büyüyen gerilla Agit Çiya, 23 Ağustos 2019’da Cenga Heftanin’in başladığı ilk günlerde, işgalci Türk ordusuyla karşı karşıya geldi. Bu ne ilk karşılaşmaydı ne den son. O artık Agit Çiya ve Ahmet Xelat olmaktan çıkıp Güney Kürdistan’ın yıllardır acı çeken ve şimdi intikam alma zamanı geldiğine inanan yüzü olmuştu. Cenga Heftanin Hamlesi’nde bir tepede duruyor. İşgalci Türk ordusu, tepeyi bombalamaya başladığında arkadaşları çıkartmak istediklerini söylemesine rağmen o ısrarla kalmak istiyor. Belki de şu anda akın akın Kürdistan dağlarına işgalci Türk ordusuna karşı savaşmaya gelen gençlere en güzel perspektif, en güzel talimattı. Arkadaşları ısrarla çıkmasını isterken o silahını alıp koşarak tepenin en zirvesine çıkıyor ve arkadaşlarına dönerek, “Heftanin’in asıl sahibi biziz. Biz, Güney halkına ve çocuklarına aittir bu dağlar. İşgalciler buraya gelemez” deyip ilk mermiyi atıyor. Cenga Heftanin’de Güney Kürdistan’ın yüzü oluyor.

Gerilla Agit Çiya’nın gözlerine baktığımda ve bakışlarını okumaya çalıştığımda anlam vermeye başlıyor ve tutamıyordum art arda gelen cümleleri. Hafif kısmıştı gözlerini gerilla Agit, hem gülümseyen hem de öfke dolu bir yüzü, bakışları, gözleri vardı. Gözlerinde Enfal saklıydı, gözlerinde yılların biriken intikam hırsı, acının verdiği öfke, sürgünlüğün verdiği ezilmişlik, özgür bir geleceği olmayan ama kendini kandırmak istemeyen bir Güney gencinin duyguları vardı. Güney gençlerine dayatılan asimileye, benzeşmeye boyun eğmek istemeyen, kendi ulusal değerlerini korumaya yeminli bir göz, tüm sömürgeci devletlerin gölgesinde bir hükümet gerçekliğinde yaşamanın verdiği anlam arayışı. Yeni tanımasına rağmen gerillanın başaracağına ve PKK’nin özgür yaşam arayışına duyduğu inançla savaşma isteği… Belki de yüzünü hiç görmediği nice Goranlar, Serkeftler, Rejinler, Şahnazlar, Şexevanlar, Hewremanlar için hiç tereddütsüz kendini feda etme cesaret ve fedakarlığı, kendi gibi yüzlerce gencin gelecek umudu olma isteği ve iddiası…

Gerilla Agit Çiya’nın gözlerinde bunların hepsi saklıydı. Belki siz daha fazlasını bulursunuz, daha fazlasını hissedersiniz.