Kobanê’nin doğu, güney ve batı cephesinde bir yıla aşkın süredir çetelere karşı savunma halinde olan köylüler, çetelerin Kobanê’ye saldırmadan 3 ay önce de aktif bir şekilde savaş içinde yer aldı. Etrafları kuşatılılıp erzakları tükenince topraklarını terk etmek zorunda kalan köylüler , yeniden dönecekleri günün hayali ile yaşıyorlar.

DAİŞ çetecileri Kobanê’ye saldırmadan bir yıl önce Kobanê’nin doğu, güney ve batı cephesinde olası bir saldırı için örgütlenen köylüler, aylarca köylerinde barikat kurarak, 7’den 70’e hamile, yaşlı ve çocuklar nöbet tutarak günlerini geçirdi. Kobanê’nin doğusunda 180, batısında 120 güneyde ise 100 köy DAİŞ’ın obüs ve toplarına karşı 3 ay boyunca direndi.  Kobanê’den Suruç’a gelen Kobanêliler, aylarca çeteler karşı nasıl direndikleri değerlendirerek, Kobanê’ye bir gün dönecekleri umudunu yitirmediklerini ve direnişte yaşamını yitirenlerin isimlerini çocuklarına vererek mücadelelerini yaşatacaklarını dile getirdi. 

KİZİNİN İSMİ ARİN MİRXAN

6 aylık hamileyken, DAİŞ’ın saldırı nedeniyle Kobanê’ye bir saatlik mesafede bulunan Cıbni köyünden Kobanê ardından da Suruç’a gelen Nisri Müslüm, 4 çocuğuyla Kader Ortakaya Çadırkenti’ne yerleşirken,  eşi Salih Baki ise YPG saflarına atıldı. Kobanê’de verilen mücadelenin kendileri için büyük bir anlam ifade ettiğini söyleyen Müslüm, doğacak kızının direnişin kalesi olan Kobanê’de doğurmak istediğini söyleyerek, doğacak kızına Kobanê’de fedai eylem yapan Arin Mirxan adını koyacağını dile getirdi. 

‘DÖNECEĞİMİZ GÜNÜ DÜŞÜNEREK YAŞIYORUM’

DAİŞ’te korunmak amacıyla Cıbni köyünde 3 ay boyunca cephede gece gündür nöbet tutan 20 yaşındaki Sala Şeh Nebi Sileyman ise topraklarını bırakmamak için günlerce uyumadıklarını dile getirdi. Geceleri sınırda gündüzleri ise köyde nöbet tuttuklarını söyleyen Sileyman, “Çeteler etrafımızı sarıp Kobanê ile ilişkimizi kesmeye çalıştılar. Erzaklarımızın azalmasını ve susuz kalmamızı sağlayıp bizi kaçırmaya çalıştılar. Köyümüzü aldılar ama bizi örgütsüz bırakamadı” dedi.  Çetelerin ağır silahlarla saldırması üzerine köylerinden hiç bir şey almadan çıktıklarını belirten Sileyman, “Ağır silahlarla saldırdığında nereye gideceğimizi şaşırdık. Hepimiz yönümüzü Kobanê’ye çevirdik. Bizler geri çekildikçe arkamızdan geliyorlardı. Suruç’un sınırında birkaç gün Türkiye tarafına geçmek için bekledik. Savaş şiddetlenince Kobanê’de kalmak istedim ama gitmemizi istediler. Her şeyim iyileşeceğini düşünerek buraya geldik. Ama döneceğimiz günü düşünerek yaşıyorum” dedi.

Mahmut Salih de Kobanê’nin etrafında bulunan köylerin bir yıla aşkın süredir direnişte olduğunu söyleyerek, “Çetelere karşı savaşımız Kobanê’ye saldırmadan öncede vardı. Bizler çetelerinin aldığı kentlerin komşusu olduğumuz için bir yıla aşkın süredir çetelere karşı savunma pozisyonundaydık” diye belirtti.

Köylerinde uzun süreli bir savaşın olduğunu ve DAİŞ saldırmayana kadar köylerini terk etmediklerini aktaran Salih, “Bizler köylerimizde YPJ ve YPG’ye destek veriyorduk. Köylerimizin giriş çıkışlarına barikat kurmuştuk ve sürekli nöbet tutuyorduk. DAİŞ Araplardan destek alıp bize 4 taraftan kapsamlı bir şekilde saldırınca köyümüzden çıkmak zorunda kaldık” diye belirtti.

Kendilerini savunmak amacıyla silah temin ettiklerini söyleyen Salih, “Suriye’nin her tarafına çeteler yağmalıyorlardı. Bizler kendi aramızda oluşturmuş olduğumuz kolektif sistemimizi korumak amacıyla kendi kendimizi savunduk. Kadın, erkek ve çocuk herkes savunma halindeydik. Çocuklarımıza ve yaşlılarımıza olası bir saldırıda ne yapmaları gerektiğini aktarmıştık. Ama bizler 4 taraftan bir saldırı beklemiyorduk. Hazırlıklıydık ama atılan tak ve toplar nedeniyle köyde uzun süre direnecek kadar gücümüz yoktu. Herkesi köyden çıkardık ve en son da köyden çıkmak zorunda kaldık” dedi. Kobanê’deki saldırıların yoğunlaşmasıyla köylerinden ayrıldıklarını belirten Salih, “Direnişimize inandığımız için mücadele ediyorduk. Toprağımıza çetelerin girmesine sessiz kalamazdık. Sonuna kadar direndik. Şimdi de YPG ve YPJ direniyor. Bizler biran önce Kobanê’ye gitmek için gün sayıyoruz” diye konuştu.